KENANGAN DI KAMPUNG AWAH...

salam..

sebelum saya terus menulis entry neh..

pertama sekali..

kepada semua team tatabahasa..

maafkan saye kalo anda menemukan banyak kesilapan tatabahasa dalam penulisan saya neh..

haha..sebab kalo saya menulis dengan nahu yang betul..

cerita ini akan jadi tak best..dan skema..

so..

saye menggunakan puitic license...untuk saye berkarya..hehe.

kisahnye bermula dengan...

kereta kepunyaan cik wan neh...

tgk plat ler..unik kan...

sebenarnya pada hari itu..kami perlu ditugaskan membuat keje lapangan...

kami ke Jabatan Penerangan..

tujuan asal untuk mencari video ucapan untuk dianalisis..

malangnye..video yang dicari tidak ada..

so..kami hanya dapat....teks ucapan sahaja..

ini lah dapatan kami...

wah...nampaknya..bertambahla bahan untuk dianalisis!!!!!!!!!!!

seterusnya...

kami meneruskan "kerja lapangan" itu dengan menuju ke destinasi seterusnya..hehe..

jeng2..ke mana?

let see...

kami ke kampung cik wan...

kg Awah.

ape yg best ttg kampung neh...

he..kena fokus btol2 yer...
mase neh..mmg betol2 ase teruja...

apatah lagi saya mmg sukekan suasana kampung yang menenangkan...

"pucuk di cita ulam mendatang ler..."

hehe...

 tgk tu..abg cik...tetibe je jd duta durian..haha...

ni alat untuk kupas durian..haih..asenye kat Johor tak pernah jumpe pun mendalah neh..

betul tak en GTN?

gaya cikgu amir yang bersungguh2 nak bukak buah derian..chaiyok2 cikgu Amir..hehe...

kak hau yang menunjukkan skilL nye jugak..hiks!

nah...inilah hasilnya.....

apabila saya berada di Kampung Awah ini..

saya teringat akan rumah Bonda.

apa khabarnya rumah Bonda di sana...Bonda sihatkah?

tiba-tiba dalam kesyikan menghayati keenakan durian..wajah Bonda bermain di mata..

hampir menitik air mata...

haih...

hati tidak mapu selindung lagi

hati ini rindu sangat pada Bonda...

tq cik wan..

sekurang-kurangnya terubat rindu saya pada Bonda...

terima kasih daun keladi kepada cikgu wan..

serta pada makcik da pakcik..

yang menerima kehadiran kami..

hehe...

inilah keje Lapangan sampingan kami..

keje lapangan yang sememangnya lapang lah sangat

saje je..

untuk mengubat kerinduan kami kepada kampung halaman...

terima kasih daun keladi ye cik wan..

len kali kami p lagi..hihi...